9 September 2009 - De trein is altijd een beetje reizen...

Vandaag afvaart voor onze rondreis. Afspraak om 06:30 AM aan het station van St. Catherines, en zodoende Canada by vroege ochtend aanschouwd.
En zoals een echte canadees dat doet... moest dit met een beker koffie of thee van bij `Tim Hortons`. Werkelijk fantastisch amerikaans hieraan is dat je je voor dit alles niet uit je car hoeft te begeven, maar juist je voertuig door de `drive thru` moet kunnen sturen. (Hier gaat het zelf zo ver dat ze ook een drive thru hebben voor financieele banken...). De drive thru- man zelve was iets verrast door de hevige foto-flitsen in de ochtendschermering... ieder z`n goeie morgen.
Om 6:59 AM precies ving onze treindag aan. Een canadese trein moet u zich zowat voorstellen als een franse TGV. Deuren open, een mega plateau schuift uit die transformeert tot trap. Bagage kan voorraan de wagon gestalt worden en wordt zowaar met vangnetten vastgebonden.
Graag hierbij een ode aan Stephanie die zowat Victorie kraaide bij het eerste trompen van de rijdende trein omwille van het geregel, gesukkel, frustratie, gerompslomp, maar excellentem verfijnde organisatie van de Corridor Passen. De 10-daagse studentenpas die ons volgende 10-dagen van plaats tot plaats moest brengen.
Trein 1 bracht ons naar Toronto, trein 2 naar Montreal, trein 3 naar Quebec. Alles in totaal goed voor zo`n 9 uur treinen... MAAR met het nodige amusement:
Zoals de blijde ontmoeting met de mevrouw met het roze haar, de dochter in holland en de hamburger om 9u in de ochtend...
Zoals de lancering van de hostess-carriere van Stephanie. Als mede-security agent stond ze in voor het openen van de branddeur in geval van nood. Gelukkig bleef de uitvoering uit...
Zoals het uitgroeien en exploderen van het hoge pest- en energiegehalte van Stefanie in de treinrijtuigen. Inneke dankt u alvast voor uw steun...
Zoals de eerst kennismaking met hetgeen ze hier `de franse taal` noemen. Wij dachten een dat alle inspanningen op de schoolbanken voor niets waren. Het frans die ze in de regio Quebec spreken heeft iets weg van het frans die ze spreken in het Zuiden van Franrijk, met klanken als `croissang` en `flamang`.
Zoals de zangstonde. Gegarandeerd ook hoorbaar in het doorkruisende landschape en gesubsidieerd door Apple.
Zoals een Nele L, die als gevolg van het overheerlijke bananenbrood moest overgaan tot het hamsteren ervan. Kwestie van zo lang mogelijk te kunnen genieten van wat men adoreert...
Zoals een Nele V die deskundig, temporeel en hardnekkig haar winkelassortiment probeerde kwijt te geraken. Voor wie interesse heeft, de collectie bestaat (=bestond) uit 6 muffins, gerookte amandelen, 4 notenrepen met bessen en appels, 3 candese sapjes,...
Zoals de vele eerste bezienswaardigheden door het treinraam: Vlaamse polders, maisvelden, bomen in pre-indian summer stadium, koeien EN veel golfterreinen!
Rond 22u was de bestemming bereikte: de hostel in Quebec!

PS: Tiffany introduceerde omwille van de verwardheid en dubbelheid van aanspreekmogelijkheden een kleine afwijking van de tweevoudige naam `Nele`. Voortaan is er Nele met de lange benen, en Nelly (Nele V).

Tot later!