Heel bewust van de eerste keer dat we het woord 'laatste' kunnen gebruiken, hieronder het verslag van een laatste weekendje op de St. Catherines site.
ZATERDAG
Voor een 'menage' recht te houden moeten ook boodschappen gedaan worden. Afwisselend racen we hier met onze kar door de supermarkt.
Het verhaal van vandaag wilden we jullie echter graag niet onthouden... Stefanie, Nelly, Yankee en Leen trokken 's ochtends vol moed naar het Pen Centre... In wat volgt het stappenplan van dit avontuur:
STAP 1 (10u): Het kwartet komt aan aan de bushalte. TOT het oog valt op het busplakaatje 'No weekend service. Eerste bus zou pas passeren om 11u...
STAP 2 (10u15): Er wordt beslist dan maar de vaker rijdende bus naar 'St. Catherines' Downtown te nemen, met een overstap naar het winkelcentrum. TOT het oog valt op de toch wel heel erg zelden uit de verte vertrekkende bussen aan Brock University.
STAP 3 (10u20): Er wordt beslist evengoed al wandelend naar het +/- 3 km verder liggende Pen Centre te kunnen wandelen. Wat zou het prachtig zijn om dat via het mooie (en tevens kortere) decor van het natuurpark te doen. TOT we uit bewoners hun mond horen dat dit pad wel degelijk erg inspirerend is, maar ook voert door het woud met paadjes van amper 20cm breed. Misschien een te grote uitdaging met een rolstoel... Alhoewel...
STAP 4 (10u25): Er wordt beslist het parcours van de bus dan maar gewoon te voet te doen. Ook al leidt ons dat via drukke banen, en vreselijk aardige voetpaden. 'We kunnen er niet over, we kunnen er niet onder... we moeten er dwarsdoorheen.'
Wat volgde was een deugddoende wandeling met telkens anticiperen op de weg die komt (kunnen we passeren met een rolstoel of niet?) en Leen die de 45° schuin hangende rolstoel vertrouwensvol liet verderduwen/strompelen door Nele & Stefanie. Yankee himself beleefde dé wandeling van zijn leven.
Eén beschrijving willen we jullie niet onthouden. Ze werd trouwens achteraf op foto gezet! Bij het afdalen van de heuvel kon u volgend beeld aanschouwen: Leen & Yankee vooraan, Stefanie met beide handen stevig aan de rolstoel, haar gewicht volledig naar achter leggend, en Nele alsnog hangend aan de rugzak van Stefanie om de vaart van het dalen af te remmen.
De boodschappen werden gedaan, en er werd besloten dan maar 'gewoon' met de bus terug te keren...!
De avond brachten we door in het gezelschap van de familie Gallagher. Tiffany en haar man, en de 2 dochters Olivia en Victoria (11 jaar, en net een babysitcursus achter de rug :-o) nodigden ons uit voor een avondje Icehockey!!
En dat moet naar Canadese gewoonte ingezet worden met... Wings & Pizza! We werden heugelijk ontvoerd naar het verste plekje St. Catherines voor dé beruchtste plek voor het eten van deze gefrituurde kippenvleugeltjes en de ronde italiaanse scheve torens. Een onvergetelijk etentje al was het maar omdat bestek hier niet bestond en we dronken uit bokalen!
Om 19u vulden we samen met honderden andere mensen de ijshockey arena van St. Catherines. Hier speelden vanavond de Icedogs binnen de competitie van de junioren! Jong mannelijk volk (17-21 jaar), allen beloftevol en hopend om ooit uitgekozen te worden voor het regionale of nationale ijshockeyteam.
Ijshockey is hier een nationale sport, en volgens de Canadezen helemaal niet te vergelijken met het 'Amerikaanse' straathockey. Jonge canadeesjes worden hier al vanaf 3 jaar op het ijs gedropt!
Wat wij te zien kregen was hét hele pakket: We wonnen! We deden mee aan de 50-50, een soort van lottotrekking gedurende de wedstrijd! We hoorden een schoolkoortje het nationale volkslied zingen bij aanvang! Tijdens de 2 pauzes kregen we 7-jarige ijshockey prutserstjes te zien! En... we zagen twee 'figths'!! De competitie tussen 2 ploegen wordt namelijk vaak zo hard dat er over gegaan wordt tot vechten! En wat dan nog het meest confronterend was: De 3 scheidsrechters komen de eerste 20 seconden van deze fysieke worsteling NIET tussen!
ZONDAG
En waar de uitdaging gisteren ooit zo groot leek... deden we dé tot onze fysieke grenzen drijvende wandeling mét rolstoel gewoon vandaag nog eens overnieuw! Deze keer wel door het nabije natuurpark! Bovenaan de berg hadden we een prachtig panorama over St. Catherines, en konden goeie ogen zelfs Toronto, de Niagara watervallen en Lake Ontario waarnemen! Prachtig winterweer trouwens vandaag! Deze wandeling was de ideale ontspanner op deze drukke werkdag! (Voor foto's, zie mapje 'Het leven zoals het is... St. Catherines')
In een geslaagde poging ons weekend zoet en tevreden af te sluiten kwamen Nele, Nelly & Inneke 's avonds met een Oreo Mc Flurry voor ieder het hotel binnengestormd! Wat wil je als je hotelkamer uitzicht heeft op de Mc Donald eetgelegenheid?!
dinsdag 20 oktober 2009
maandag 19 oktober 2009
Werkweek 4: 13 tot 16 oktober 2009 - België, Mexico, England
Klaar voor de drukste week in onze Canadees tijdperk? Met nooit meer Belgische hoofdpersonages als voorheen? Laat ons dan geschiedenis schrijven (én lezen)...
DINSDAG: Placement Day
St. Anthony's werd massaal uitgenodigd voor een ' Thanksgiving Prayer Service' in de gym zaal. Haal de herinneringen uit u Amerikaanse film boven. 200 kinderen in een gymzaal. Een levensgrote tekst op de muur 'We thank you, God' (Al dacht Nelly dat het eerder iets was met 'food', en maakte er dan maar 'Follow the food, God' van :)). Rechtsvooraan het plaatselijk schoolkoor uitgedosd in schoolkostuum, en een altaar vooraan. De viering werd verzorgd door de Junior Kindergarden. Heel schattig dus hoe een rij jongste kleutertjes vooraan zwaaiend naar hun ouders achteraan en ondertussen toch wat proberen de instructies van de leerkracht op te volgen. Wat volgde was een intieme 15 minuten voor God, maar vol vrolijke liedjes die blijven nazinderen.
Op het Collegiate gingen eindelijk de goede lampjes branden. Nee, wij willen niet enkel observeren, maar ook graag participeren! Niet veel later verscheen er het HANDELINGsplan! Wij zien de toekomst licht in!
WOENSDAG: Placement & Thanksgiving Day 2
Vannacht ging de Sheraton in overdrive. Dat moeten we gevoeld hebben. Op de dubbele oprijlaan kwam er de Chevrolet, die dan toch maar een Ford Focus bleek te zijn (met koppige GPS), en daarin de twee wijzen uit het Oosten: Geert + Dieter = Gieter (Volgens een Freudiaanse verspreking van Stéphanie).
Met een Tim Hortons in de hand (inclusief bijgeleverde jet lag) kwamen beide in gezelschap van Tiffany 's morgens de schoolgebouwen binnengewandeld. Vol Belgisch Canadese trots en glorie kregen ze een instant rondleiding. Inneke raakte totaal overdonderd (evenals haar leerlingen) van de grijze man die opeens verscheen in het deurgat van haar klas met de uitspraak: "Excuse me, I want to give my student a hug". We betwijfelen de betrouwbaarheid van de interviews die daarna nog door de leerlingen moesten ingevuld worden...
Eénmaal thuisgekomen was er een collectief badkamermoment. Mascara, parfum, oogschaduw,... de ijdeltuitjes in onszelf! Feestkledij die nog niet aan zijn trekken was gekomen werd heugelijk onthaald. Als prinsessen verlieten we ons paleis!
Thanksgiving 2 zou plaatsvinden in het decor van Sheila's stulp. Al moest er eerst gewerkt worden voor het feest van het vele eten kon beginnen! Debriefing op verplaatsing dus! Normaal vindt deze korte reflectie in gezelschap van Sheila, Tiffany & Sophia plaats op Brock University. Vandaag dus in een nog aangenamer, warmer, gezelliger decor én in groter gezelschap van Geert en Dieter.
Het THANKSgivingdiner verdiende een wellicht nooit te vereffen 'Thank you'. Het hele buffet is te aanschouwen op onze foto-site (Map 'Het leven zoals het is... St. Catherines). Ga af op de foto, want wij kunnen moeilijk benoemen wat onze tong allemaal voor delicieuze prikkels te wachten stond. Al waren dé standaardingrediënten 'Turkey' (=kalkoen), pompoenpurree en warme cranberrysaus natuurlijk wel aanwezig! Wegens het ontbreken van een feesttafel voor 14 personen werd het dan maar een 'sitting'-diner doorheen het huis. Afgesloten met pompoen-, cranberry- en appeltaart. Thank you Sheila, Tiffany & Sofia! Thanksgiving was never (ever) so delicious.
De avond kreeg nog een Belgisch vervolg aan den toog van de Sheraton. Bij (het verteren van de) pot en pint leerden wij de Ortho vanuit een ander perspectief kennen...
DONDERDAG: Werkdag
En als de vorige dag nog niet voedzaam genoeg was en om het thuisfront van het tegendeel te bewijzen dat we niet uitzetten van het Canadese eten... werden we vannochtend uitgenodigd voor een energiek hotelontbijt in het (voedings)rijk gezelschap van Geert en Dieter. We moeten er wel erg mager uit gezien hebben...
En een ander eentje bleek... want gelijkgaand werd in kamer 2124 Mexicaans Terreuralarm afgekondigd! Nele had een paar nachtelijke WC-pot gesprekken achter de rug. Die zich later veruiterlijkte in een buikplaagje.
VRIJDAG: Conferentie 'Belonging' in London + Social Outing
En vandaag... zou het een lange dag worden!
Om 6u 's morgens openden we slaapwandelend de portieren van Sheila's van, en groette chauffeur Tiffany 'Goodmorning'. Je leest het goed. Ze ruilen hier zelf van auto om ons te kunnen dienen!
Onze bestemming voor vandaag: Het 2u30 verder liggende stadje London voor een conferentie over 'Belonging'. Een organisatie van de Universiteit van Western Ontario, waar professor Sheila was uitgenodigd als gastspreekster.
De rit bracht ons langs... Tim Hortons en... dé eerste sneeuw! De eerste witte daken waren overdonderend en maken ons meer en meer bewust van de harde winters die Canada hier te verwerken krijgt... en dat beetje dat wij er misschien nog van gaan meepikken...
Niet veel later zaten we met spitse oren in de eerste auditoriumstoel sinds lange tijd te luisteren naar hoe Sheila de hele zaal in haar macht nam én de herkenbare woorden in haar epistel. Sheila had het namelijk in haar speech over 'belonging en inclusion', en had daarvoor enkele dagen geleden, aan ons gevraagd een stukje neer te schrijven met onze ervaringen hieromtrent. Het was wonderbaarlijk hoe ze één voor één onze woorden op een heel gewaardeerde manier in haar toespraak kon nuttigen.
Na de speech volgde een overhandiging van trofeeën aan de 'Champions in inclusion', gevolgd door 4 zeer praktische, interessante workshops. Eentje daarvan geleid door een bekend gezicht: Tiffany.
Strontmoe en al 15u wakker zijnde werden we 's avonds nog verwacht voor een sociaal onderonsje met James, Ryan en Andrea. Deze 3 Brock-studenten gingen in de lente eerder dit jaar binnen hetzelfde project naar Bedford (England). Onze gesprekken betreffende het uitwisselen van ervaringen mondden al gauw uit onder een geur van Poutine (zie Montréal) en bij Peterselie die volgens James veel weg had van Broccoli... Vermoeidheid én dit grappig gezelschap dreef ons al snel naar hevige lachbuien. Blij dat we dit toch nog meegepikt hebben.
DINSDAG: Placement Day
St. Anthony's werd massaal uitgenodigd voor een ' Thanksgiving Prayer Service' in de gym zaal. Haal de herinneringen uit u Amerikaanse film boven. 200 kinderen in een gymzaal. Een levensgrote tekst op de muur 'We thank you, God' (Al dacht Nelly dat het eerder iets was met 'food', en maakte er dan maar 'Follow the food, God' van :)). Rechtsvooraan het plaatselijk schoolkoor uitgedosd in schoolkostuum, en een altaar vooraan. De viering werd verzorgd door de Junior Kindergarden. Heel schattig dus hoe een rij jongste kleutertjes vooraan zwaaiend naar hun ouders achteraan en ondertussen toch wat proberen de instructies van de leerkracht op te volgen. Wat volgde was een intieme 15 minuten voor God, maar vol vrolijke liedjes die blijven nazinderen.
Op het Collegiate gingen eindelijk de goede lampjes branden. Nee, wij willen niet enkel observeren, maar ook graag participeren! Niet veel later verscheen er het HANDELINGsplan! Wij zien de toekomst licht in!
WOENSDAG: Placement & Thanksgiving Day 2
Vannacht ging de Sheraton in overdrive. Dat moeten we gevoeld hebben. Op de dubbele oprijlaan kwam er de Chevrolet, die dan toch maar een Ford Focus bleek te zijn (met koppige GPS), en daarin de twee wijzen uit het Oosten: Geert + Dieter = Gieter (Volgens een Freudiaanse verspreking van Stéphanie).
Met een Tim Hortons in de hand (inclusief bijgeleverde jet lag) kwamen beide in gezelschap van Tiffany 's morgens de schoolgebouwen binnengewandeld. Vol Belgisch Canadese trots en glorie kregen ze een instant rondleiding. Inneke raakte totaal overdonderd (evenals haar leerlingen) van de grijze man die opeens verscheen in het deurgat van haar klas met de uitspraak: "Excuse me, I want to give my student a hug". We betwijfelen de betrouwbaarheid van de interviews die daarna nog door de leerlingen moesten ingevuld worden...
Eénmaal thuisgekomen was er een collectief badkamermoment. Mascara, parfum, oogschaduw,... de ijdeltuitjes in onszelf! Feestkledij die nog niet aan zijn trekken was gekomen werd heugelijk onthaald. Als prinsessen verlieten we ons paleis!
Thanksgiving 2 zou plaatsvinden in het decor van Sheila's stulp. Al moest er eerst gewerkt worden voor het feest van het vele eten kon beginnen! Debriefing op verplaatsing dus! Normaal vindt deze korte reflectie in gezelschap van Sheila, Tiffany & Sophia plaats op Brock University. Vandaag dus in een nog aangenamer, warmer, gezelliger decor én in groter gezelschap van Geert en Dieter.
Het THANKSgivingdiner verdiende een wellicht nooit te vereffen 'Thank you'. Het hele buffet is te aanschouwen op onze foto-site (Map 'Het leven zoals het is... St. Catherines). Ga af op de foto, want wij kunnen moeilijk benoemen wat onze tong allemaal voor delicieuze prikkels te wachten stond. Al waren dé standaardingrediënten 'Turkey' (=kalkoen), pompoenpurree en warme cranberrysaus natuurlijk wel aanwezig! Wegens het ontbreken van een feesttafel voor 14 personen werd het dan maar een 'sitting'-diner doorheen het huis. Afgesloten met pompoen-, cranberry- en appeltaart. Thank you Sheila, Tiffany & Sofia! Thanksgiving was never (ever) so delicious.
De avond kreeg nog een Belgisch vervolg aan den toog van de Sheraton. Bij (het verteren van de) pot en pint leerden wij de Ortho vanuit een ander perspectief kennen...
DONDERDAG: Werkdag
En als de vorige dag nog niet voedzaam genoeg was en om het thuisfront van het tegendeel te bewijzen dat we niet uitzetten van het Canadese eten... werden we vannochtend uitgenodigd voor een energiek hotelontbijt in het (voedings)rijk gezelschap van Geert en Dieter. We moeten er wel erg mager uit gezien hebben...
En een ander eentje bleek... want gelijkgaand werd in kamer 2124 Mexicaans Terreuralarm afgekondigd! Nele had een paar nachtelijke WC-pot gesprekken achter de rug. Die zich later veruiterlijkte in een buikplaagje.
VRIJDAG: Conferentie 'Belonging' in London + Social Outing
En vandaag... zou het een lange dag worden!
Om 6u 's morgens openden we slaapwandelend de portieren van Sheila's van, en groette chauffeur Tiffany 'Goodmorning'. Je leest het goed. Ze ruilen hier zelf van auto om ons te kunnen dienen!
Onze bestemming voor vandaag: Het 2u30 verder liggende stadje London voor een conferentie over 'Belonging'. Een organisatie van de Universiteit van Western Ontario, waar professor Sheila was uitgenodigd als gastspreekster.
De rit bracht ons langs... Tim Hortons en... dé eerste sneeuw! De eerste witte daken waren overdonderend en maken ons meer en meer bewust van de harde winters die Canada hier te verwerken krijgt... en dat beetje dat wij er misschien nog van gaan meepikken...
Niet veel later zaten we met spitse oren in de eerste auditoriumstoel sinds lange tijd te luisteren naar hoe Sheila de hele zaal in haar macht nam én de herkenbare woorden in haar epistel. Sheila had het namelijk in haar speech over 'belonging en inclusion', en had daarvoor enkele dagen geleden, aan ons gevraagd een stukje neer te schrijven met onze ervaringen hieromtrent. Het was wonderbaarlijk hoe ze één voor één onze woorden op een heel gewaardeerde manier in haar toespraak kon nuttigen.
Na de speech volgde een overhandiging van trofeeën aan de 'Champions in inclusion', gevolgd door 4 zeer praktische, interessante workshops. Eentje daarvan geleid door een bekend gezicht: Tiffany.
Strontmoe en al 15u wakker zijnde werden we 's avonds nog verwacht voor een sociaal onderonsje met James, Ryan en Andrea. Deze 3 Brock-studenten gingen in de lente eerder dit jaar binnen hetzelfde project naar Bedford (England). Onze gesprekken betreffende het uitwisselen van ervaringen mondden al gauw uit onder een geur van Poutine (zie Montréal) en bij Peterselie die volgens James veel weg had van Broccoli... Vermoeidheid én dit grappig gezelschap dreef ons al snel naar hevige lachbuien. Blij dat we dit toch nog meegepikt hebben.
Abonneren op:
Posts (Atom)
