Weekend 4: 17 en 18 oktober 2009 - Go dogs go!

Heel bewust van de eerste keer dat we het woord 'laatste' kunnen gebruiken, hieronder het verslag van een laatste weekendje op de St. Catherines site.

ZATERDAG
Voor een 'menage' recht te houden moeten ook boodschappen gedaan worden. Afwisselend racen we hier met onze kar door de supermarkt.
Het verhaal van vandaag wilden we jullie echter graag niet onthouden... Stefanie, Nelly, Yankee en Leen trokken 's ochtends vol moed naar het Pen Centre... In wat volgt het stappenplan van dit avontuur:
STAP 1 (10u): Het kwartet komt aan aan de bushalte. TOT het oog valt op het busplakaatje 'No weekend service. Eerste bus zou pas passeren om 11u...
STAP 2 (10u15): Er wordt beslist dan maar de vaker rijdende bus naar 'St. Catherines' Downtown te nemen, met een overstap naar het winkelcentrum. TOT het oog valt op de toch wel heel erg zelden uit de verte vertrekkende bussen aan Brock University.
STAP 3 (10u20): Er wordt beslist evengoed al wandelend naar het +/- 3 km verder liggende Pen Centre te kunnen wandelen. Wat zou het prachtig zijn om dat via het mooie (en tevens kortere) decor van het natuurpark te doen. TOT we uit bewoners hun mond horen dat dit pad wel degelijk erg inspirerend is, maar ook voert door het woud met paadjes van amper 20cm breed. Misschien een te grote uitdaging met een rolstoel... Alhoewel...
STAP 4 (10u25): Er wordt beslist het parcours van de bus dan maar gewoon te voet te doen. Ook al leidt ons dat via drukke banen, en vreselijk aardige voetpaden. 'We kunnen er niet over, we kunnen er niet onder... we moeten er dwarsdoorheen.'
Wat volgde was een deugddoende wandeling met telkens anticiperen op de weg die komt (kunnen we passeren met een rolstoel of niet?) en Leen die de 45° schuin hangende rolstoel vertrouwensvol liet verderduwen/strompelen door Nele & Stefanie. Yankee himself beleefde dé wandeling van zijn leven.
Eén beschrijving willen we jullie niet onthouden. Ze werd trouwens achteraf op foto gezet! Bij het afdalen van de heuvel kon u volgend beeld aanschouwen: Leen & Yankee vooraan, Stefanie met beide handen stevig aan de rolstoel, haar gewicht volledig naar achter leggend, en Nele alsnog hangend aan de rugzak van Stefanie om de vaart van het dalen af te remmen.
De boodschappen werden gedaan, en er werd besloten dan maar 'gewoon' met de bus terug te keren...!
De avond brachten we door in het gezelschap van de familie Gallagher. Tiffany en haar man, en de 2 dochters Olivia en Victoria (11 jaar, en net een babysitcursus achter de rug :-o) nodigden ons uit voor een avondje Icehockey!!
En dat moet naar Canadese gewoonte ingezet worden met... Wings & Pizza! We werden heugelijk ontvoerd naar het verste plekje St. Catherines voor dé beruchtste plek voor het eten van deze gefrituurde kippenvleugeltjes en de ronde italiaanse scheve torens. Een onvergetelijk etentje al was het maar omdat bestek hier niet bestond en we dronken uit bokalen!
Om 19u vulden we samen met honderden andere mensen de ijshockey arena van St. Catherines. Hier speelden vanavond de Icedogs binnen de competitie van de junioren! Jong mannelijk volk (17-21 jaar), allen beloftevol en hopend om ooit uitgekozen te worden voor het regionale of nationale ijshockeyteam.
Ijshockey is hier een nationale sport, en volgens de Canadezen helemaal niet te vergelijken met het 'Amerikaanse' straathockey. Jonge canadeesjes worden hier al vanaf 3 jaar op het ijs gedropt!
Wat wij te zien kregen was hét hele pakket: We wonnen! We deden mee aan de 50-50, een soort van lottotrekking gedurende de wedstrijd! We hoorden een schoolkoortje het nationale volkslied zingen bij aanvang! Tijdens de 2 pauzes kregen we 7-jarige ijshockey prutserstjes te zien! En... we zagen twee 'figths'!! De competitie tussen 2 ploegen wordt namelijk vaak zo hard dat er over gegaan wordt tot vechten! En wat dan nog het meest confronterend was: De 3 scheidsrechters komen de eerste 20 seconden van deze fysieke worsteling NIET tussen!

ZONDAG
En waar de uitdaging gisteren ooit zo groot leek... deden we dé tot onze fysieke grenzen drijvende wandeling mét rolstoel gewoon vandaag nog eens overnieuw! Deze keer wel door het nabije natuurpark! Bovenaan de berg hadden we een prachtig panorama over St. Catherines, en konden goeie ogen zelfs Toronto, de Niagara watervallen en Lake Ontario waarnemen! Prachtig winterweer trouwens vandaag! Deze wandeling was de ideale ontspanner op deze drukke werkdag! (Voor foto's, zie mapje 'Het leven zoals het is... St. Catherines')
In een geslaagde poging ons weekend zoet en tevreden af te sluiten kwamen Nele, Nelly & Inneke 's avonds met een Oreo Mc Flurry voor ieder het hotel binnengestormd! Wat wil je als je hotelkamer uitzicht heeft op de Mc Donald eetgelegenheid?!