ZATERDAG: Niagara's Winefestival, part 2!
Voor de beste plaatsen dien je al om 8u paraat te zijn. Zo ook Sheila en haar man met 8 kampeerstoeltjes in een St. Catharinese straat.
De toeristen dienden pas om 10u op post te zijn voor dé parade.
Vandaag trok namelijk door de straten van St. Catharines de grootste parade van Canada, naar aanleiding van het Winefestival.
Aanvangen deden we natuurlijk bij een kopje thee (deze keer niet van Tim Hortons).
Vanaf 11u verschenen toen in het straatbeeld een realistische voorstelling van wat Niagara te bieden heeft. Groepen cheerleaders met pompons, junkbands (ja, muziek maken op wegwerpinstrumenten kan ook in fast-food-meeneem-zakjes land Noord-Amerika), de plaatselijke politie op discolichtjes moto's, de plaatselijke padvinders, lawaaierige troepen van Brock University. Net op tijd konden we trouwens onze benen intrekken bij het voorbijscheren van botsautootjes... Creativiteit staat hoog hier. In BMW's, mini's en Chryslers kwamen achtereenvolgens de druivenkoning, druivenprinses en druivenkoningin. Gevolgd door de poolse deligatie koningingen, de oekraïnse,... Nog maar eens een bewijs van erg multicultureel Canada vol generatie immigranten.
Bij het leeglopen van de straten na de parade schoven wij aan bij 'Chocolates etc'. Voor onze hongere magen werd onze belgische trots gepresenteerd: pralines en choco-taartjes. Een tractatie van de vriendelijke poolse eigenaar die trots bereidingen maakt met Belgische chocolade: Callebout.
Stefanie haalde trouwens voet bij stuk toen ze haar gedachten over de film 'Chocolat' luidop uitsprak tegen de chef. Inderdaad, waar Stefanie haar gedachten naar toe schoven vond de chef zijn inspiratie voor dit vertrouwd patisserietje.
Daarna werd het feestgebeuren verlegd naar 'vertrouwde kring'. Huize Sheila werd overwelmd door het jonge volk. Jong, maar hulpvaardig. Allen samen gingen we in de kleine keuken aan de slag. Maïs breken, aardappelslaatjes kruiden, wijn proeven (uit onze "Niagara Winefestival"-glazen van vorige week natuurlijk!), uien pellen (zonder wenen!),...
In Canada staat de man trouwens duidelijk aan de BBQ. Wanneer Sheila's partner dan ook de stad uit moest voor zijn werk, had er zich een probleem gerezen. Oplossing nabij: Tiffany haalt er die van haar bij.
Even later kwam ook Sofia van Brock International en haar partner ons vervoegen. Een man meer die direct doorgezonden werd naar de BBQ. En een jongedame waarvan we het steeds opnieuw verbazende, spontane gezelschap van harte wisten te appreciëren.
Bij de geur van gare hamburgers en het geblaf van 2 spelende honden (Yankee en de hond van Sheila) schoven we aan aan de tuintafel. Heerlijk!
Héél veel eten over...? Geen probleem! Alles werd netjes in zakjes gestoken en mét koelbox trokken we terug naar onze 'thuishaven'.
In de late namiddag op hotel zou zowat alles in ons hoofd opgekomen kunnen zijn, behalve 'hongergevoel'. Avondeten wisselden we in voor een stevige work-out sessie in de fitnesszaal van het hotel. Inneke beloofd afgetraind terug te komen...
ZONDAG: The Day After...
's Morgens word ik wakker met een houten kop... Hetzij met een volle buik en veel energie gingen we de uitdagingen met het thuisfront aan. We hopen dat ze er hier ooit aan wennen, maar op zondag nemen wij hier het hele hotel in. 2 Laptops in de hotelkamer, 2 op de gang, 1 iemand beneden, Leen op haar kamer,... Het hotelpersoneel bewondert ons alvast en haalt er maar al te graag een extra werktafel op verzoek bij.
Het hoeft geen moeilijke denkoefening te zijn wat 'savonds op de menu stond... BBQ deel 2. En ondertussen is nog niet alles op...
dinsdag 29 september 2009
zondag 27 september 2009
Werkweek 1: 21 tot 25 September 2009 - Gelanceerd!
En toen ging het fameuze 'stageschema' ook echt uitgevoerd worden...
MAANDAG
Om 8u45 kon het nieuwe academiejaar gelijklopend als in België dan toch ook voor ons beginnen... en waar anders dan in de universiteit! Welcome at Brock University!
Bij een beker thee van Tim Hortons spreidden we onze oren in the Welch Hall. Heerlijk georganiseerd passeerden een viertal genieën in hun vak de revue. Old John die promotiecampagnes voert ter bevordering van 'in het buitenland studeren'; lovely Sheila (niet de prof) van de administratieve kant voor projecten als de onze, en Roger (in Hawaïhemd) het hoofd van de 'Faculty of education'.
Nadien nam Liv van Brock International ons mee voor een foto! Hupla, op 5 minuten was onze nieuwe studentenkaart mét foto geboren! Er bestaan minder aangename, frustrerende, tijdrovende bevallingen dan deze...
Onze impressies over de universiteit: Als je alle faculteiten van Gent samen neemt, is het er vast even groot. Echter wel nooit geurloos omwille van de talrijke Tim Hortons, snackbars, pizzabars,... én wauwwwwww: een volledige residentieel studentendorp!
Om 12u30 bracht prof Sheila ons naar onze stagescholen!
Bij de katholieke lagere school St. Anthony's werd halt gehouden voor Nele, Nelly en Stéphanie. We hadden er eerst een meeting met mevrouw de directeur en (wat je bij ons kunt vergelijken) met de zorgcoördinator. Deze school is behoorlijk groot met zijn 550 leerlingen, en telt een behoorlijk aantal sociaal-economisch zwakke kinderen omwille van zijn ligging in de 'achtergestelde' buurt van St. Catherines. Daarna kregen we elk in een 'high priority' klas een plaats toegewezen. School eindigt hier reeds om 15u!
Stefanie en Inneke werden gedropt bij het 'St. Catherines Collegiate'. Een publieke middelbare school, evenzo in een sociaal-economisch zwakke wijk. Ze zijn gesettled in een prachtig groot oud gebouw. Vanmiddag werd de hele schoolbevolking hier bijeengeroepen voor een filmvertoning van de MADD (Mothers Against Drunken Drivers). Een standaard vorm van Amerikaanse shocktherapie dus... de vreselijke beelden zorgen voor talrijke traantjes bij de tieners, en nachtmerries bij 2 bewoners van de Sheraton...
DINSDAG & WOENSDAG: Placement Day
De heilige meiden van St. Anthony's maakten kennis met het Nationale volkslied bij de aanvang van de schooldag, de announcements die via een micro weerklinken in de hele school en niet te vergeten het Onze Vader...
Nele volgt een 'assistant teacher' die instaat voor de begeleiding van twee kinderen: C en nog eens C. Eentje in de jonge graden (=leerjaren) en eentje in de laatste grade, maar de lagere school loopt hier tot 14 jaar. Daarnaast maken ook andere kinderen de rest van de begeleiding boeiend. Ze maakte er ook kennis met de veelgebruikte senso-motorische ruimte.
Stéphanie en Miss Martinez vormen ondertussen 2 handen op 1 buik in de begeleiding van M. Een vrolijk meisje met hersenverlamming, die zo goed als volledig meedraait in Grade 7. Daarnaast staan ze ook in voor de begeleiding en ondersteuning van 2 andere snotaapjes. en hun moeilijkheden in de klas.
Nelly volgt in Grade 4 (= 3de leerjaar). Daar maakt L (auti-boy, non-verbaal) deel uit van het klasgebeuren. Aanvankelijk volgde ze L en zijn 2 rechterhanden, maar dit lijkt niet altijd in het voordeel van L te zijn: alweer een nieuw persoon in zijn omgeving. Daarom ging zij wat back to basic in de klas. Vertrouwder terrein, maar nu instaande voor de uitdagende begeleiding van de zeer energieke, spontane, concentratieloze T en mede-steun-kunnen-gebruiken-de leerlingen.
In het college was er vooral chaos! Al is dit ook héél leerrijk te interpreteren. Opdracht 1 was dus vooral: analyseren hoe dat hier allemaal ineen steekt!
Verder werden de groene vingers boven gehaald met een gespecialiseerde klas voor mentaal zwakke kinderen. Ze konden ook wat sfeer opsnuiven in de auti-klas waar muzikale talenten ook aan hun trekken kwamen. Een positieve noot: We zijn alvast fraai verrast over de manier waarop medestudenten omgaan met jongeren met beperkingen.
Op woensdag werd vooral 1 St. Catherines jongen gevolgd/gestalkt... al wordt er gehoopt dat er vanaf volgende week kan gestart worden met een eigen programma.
Elke woensdagavond van 16u tot 17u komen we ook samen op de universiteit met Sheila & Tiffany om even te reflecteren op de voorbije week.
En om deze periode al helemaal 'bewust' mee te maken gebeurt dit ook op maandag en dinsdag mét Leen! Heerlijk om eens gezamelijk ervaringen te kunnen delen!
DONDERDAG: Day off
Vandaag was er tijd voor wat rust in het hoofd. Even wat minder nieuwe prikkels.
Ondertussen zijn we hier vrij gewend aan het driewekelijks shoppen in het grote Pen-center. Boodschappen doen, doen we als echte moedertjes, dus mét bijhorende lijstjes.
Leen doet hier trouwens lustig in mee. Bij deze 'applaus' voor het openbaar vervoer in Canada en de hulpvaardige buschauffeurs bij het wheelchair fixeren in de bus!
VRIJDAG: Wereldwonder 7!
Gisteren waren we met kriebels in de buik in ons bed gekropen, verwachtingsvol naar wat vandaag zou komen!
Een bus bracht ons 6-tal (inclusief Yankee) naar een dorp verder: 'Niagara Falls'. Bij aankomst dachten we aanvankelijk op de kermis à la Las Vegas terecht gekomen te zijn, omwille van de talrijke kleurrijke, onpassende, onechte attracties in de buurt. Wat heeft 'The Guiness World records museum', 'The Frankenstein House', 'Waterparadise', 'Tim Hortons', 'Waterforest Café', 'Cuban Sigars',... met de beeldmooie watervallen, gezien op foto's, te maken?!
Gewoon doorlopen leek de beste oplossing mét het beste resultaat. Daar verschenen dan... allesovertreffend de geweld-ige, grote, krachtige falls! Wauww!
Bij bewolkt koud weer trokken we de eerste japanners foto's. Je weet wel: persoon links op foto, de watervallen het bijhorende decor.
Bij heerlijke zonnig weer ging we aan boord van de 'Maid of the mist'. Het zicht moet grappig geweest zijn. Allen met blauwe regenvest (alweer een souvenir bij!), zonder uitsluiting van onze viervoeter. Deze boot bracht ons tot héél erg dicht bij de watervallen. Wat volgde was vooral... nat... héél erg nat. Het neerkomende water is in geen geval te vergelijken met een veelvoorkomende belgische regenbui. Maar het zicht én de ervaring was onvergeetbaar!
Met water in de schoenen aten we onze picknick in een heerlijke decor van de inmiddels zonovergoten watervallen. Voor drogen werd uitgebreid tijd genomen, wat ook wel nodig was.
Na een tweede doorkruising van het hele fake kermisgebeuren bracht de (gratis Brock) bus ons terug naar het hotel!
En inmiddels worden hier de eerste rituelen gevormd, dewelke we jullie zeker niet willen onthouden.
Een goede aanrader voor het slapengaan, maar ook een garantie op een nachtelijk toiletgebeuren is de heerlijke beertjesthee. Voor ons alvast een placebo voor een goede nachtrust.
Ook het zwembad kent ons ondertussen. Is het niet in baantjes, dan zijn het rondjes. Allesinds afgesloten met een ontspannende 10 minuten in de jacuzzi!
En als het kriebelt in de keel... dan moet je volgens ons 's avonds gewoon wat gezellig zingen. Wij doen het met YouTube en bijhorende tekst! We werken aan het stemgeluid, ontspannend is het alvast wel!
MAANDAG
Om 8u45 kon het nieuwe academiejaar gelijklopend als in België dan toch ook voor ons beginnen... en waar anders dan in de universiteit! Welcome at Brock University!
Bij een beker thee van Tim Hortons spreidden we onze oren in the Welch Hall. Heerlijk georganiseerd passeerden een viertal genieën in hun vak de revue. Old John die promotiecampagnes voert ter bevordering van 'in het buitenland studeren'; lovely Sheila (niet de prof) van de administratieve kant voor projecten als de onze, en Roger (in Hawaïhemd) het hoofd van de 'Faculty of education'.
Nadien nam Liv van Brock International ons mee voor een foto! Hupla, op 5 minuten was onze nieuwe studentenkaart mét foto geboren! Er bestaan minder aangename, frustrerende, tijdrovende bevallingen dan deze...
Onze impressies over de universiteit: Als je alle faculteiten van Gent samen neemt, is het er vast even groot. Echter wel nooit geurloos omwille van de talrijke Tim Hortons, snackbars, pizzabars,... én wauwwwwww: een volledige residentieel studentendorp!
Om 12u30 bracht prof Sheila ons naar onze stagescholen!
Bij de katholieke lagere school St. Anthony's werd halt gehouden voor Nele, Nelly en Stéphanie. We hadden er eerst een meeting met mevrouw de directeur en (wat je bij ons kunt vergelijken) met de zorgcoördinator. Deze school is behoorlijk groot met zijn 550 leerlingen, en telt een behoorlijk aantal sociaal-economisch zwakke kinderen omwille van zijn ligging in de 'achtergestelde' buurt van St. Catherines. Daarna kregen we elk in een 'high priority' klas een plaats toegewezen. School eindigt hier reeds om 15u!
Stefanie en Inneke werden gedropt bij het 'St. Catherines Collegiate'. Een publieke middelbare school, evenzo in een sociaal-economisch zwakke wijk. Ze zijn gesettled in een prachtig groot oud gebouw. Vanmiddag werd de hele schoolbevolking hier bijeengeroepen voor een filmvertoning van de MADD (Mothers Against Drunken Drivers). Een standaard vorm van Amerikaanse shocktherapie dus... de vreselijke beelden zorgen voor talrijke traantjes bij de tieners, en nachtmerries bij 2 bewoners van de Sheraton...
DINSDAG & WOENSDAG: Placement Day
De heilige meiden van St. Anthony's maakten kennis met het Nationale volkslied bij de aanvang van de schooldag, de announcements die via een micro weerklinken in de hele school en niet te vergeten het Onze Vader...
Nele volgt een 'assistant teacher' die instaat voor de begeleiding van twee kinderen: C en nog eens C. Eentje in de jonge graden (=leerjaren) en eentje in de laatste grade, maar de lagere school loopt hier tot 14 jaar. Daarnaast maken ook andere kinderen de rest van de begeleiding boeiend. Ze maakte er ook kennis met de veelgebruikte senso-motorische ruimte.
Stéphanie en Miss Martinez vormen ondertussen 2 handen op 1 buik in de begeleiding van M. Een vrolijk meisje met hersenverlamming, die zo goed als volledig meedraait in Grade 7. Daarnaast staan ze ook in voor de begeleiding en ondersteuning van 2 andere snotaapjes. en hun moeilijkheden in de klas.
Nelly volgt in Grade 4 (= 3de leerjaar). Daar maakt L (auti-boy, non-verbaal) deel uit van het klasgebeuren. Aanvankelijk volgde ze L en zijn 2 rechterhanden, maar dit lijkt niet altijd in het voordeel van L te zijn: alweer een nieuw persoon in zijn omgeving. Daarom ging zij wat back to basic in de klas. Vertrouwder terrein, maar nu instaande voor de uitdagende begeleiding van de zeer energieke, spontane, concentratieloze T en mede-steun-kunnen-gebruiken-de leerlingen.
In het college was er vooral chaos! Al is dit ook héél leerrijk te interpreteren. Opdracht 1 was dus vooral: analyseren hoe dat hier allemaal ineen steekt!
Verder werden de groene vingers boven gehaald met een gespecialiseerde klas voor mentaal zwakke kinderen. Ze konden ook wat sfeer opsnuiven in de auti-klas waar muzikale talenten ook aan hun trekken kwamen. Een positieve noot: We zijn alvast fraai verrast over de manier waarop medestudenten omgaan met jongeren met beperkingen.
Op woensdag werd vooral 1 St. Catherines jongen gevolgd/gestalkt... al wordt er gehoopt dat er vanaf volgende week kan gestart worden met een eigen programma.
Elke woensdagavond van 16u tot 17u komen we ook samen op de universiteit met Sheila & Tiffany om even te reflecteren op de voorbije week.
En om deze periode al helemaal 'bewust' mee te maken gebeurt dit ook op maandag en dinsdag mét Leen! Heerlijk om eens gezamelijk ervaringen te kunnen delen!
DONDERDAG: Day off
Vandaag was er tijd voor wat rust in het hoofd. Even wat minder nieuwe prikkels.
Ondertussen zijn we hier vrij gewend aan het driewekelijks shoppen in het grote Pen-center. Boodschappen doen, doen we als echte moedertjes, dus mét bijhorende lijstjes.
Leen doet hier trouwens lustig in mee. Bij deze 'applaus' voor het openbaar vervoer in Canada en de hulpvaardige buschauffeurs bij het wheelchair fixeren in de bus!
VRIJDAG: Wereldwonder 7!
Gisteren waren we met kriebels in de buik in ons bed gekropen, verwachtingsvol naar wat vandaag zou komen!
Een bus bracht ons 6-tal (inclusief Yankee) naar een dorp verder: 'Niagara Falls'. Bij aankomst dachten we aanvankelijk op de kermis à la Las Vegas terecht gekomen te zijn, omwille van de talrijke kleurrijke, onpassende, onechte attracties in de buurt. Wat heeft 'The Guiness World records museum', 'The Frankenstein House', 'Waterparadise', 'Tim Hortons', 'Waterforest Café', 'Cuban Sigars',... met de beeldmooie watervallen, gezien op foto's, te maken?!
Gewoon doorlopen leek de beste oplossing mét het beste resultaat. Daar verschenen dan... allesovertreffend de geweld-ige, grote, krachtige falls! Wauww!
Bij bewolkt koud weer trokken we de eerste japanners foto's. Je weet wel: persoon links op foto, de watervallen het bijhorende decor.
Bij heerlijke zonnig weer ging we aan boord van de 'Maid of the mist'. Het zicht moet grappig geweest zijn. Allen met blauwe regenvest (alweer een souvenir bij!), zonder uitsluiting van onze viervoeter. Deze boot bracht ons tot héél erg dicht bij de watervallen. Wat volgde was vooral... nat... héél erg nat. Het neerkomende water is in geen geval te vergelijken met een veelvoorkomende belgische regenbui. Maar het zicht én de ervaring was onvergeetbaar!
Met water in de schoenen aten we onze picknick in een heerlijke decor van de inmiddels zonovergoten watervallen. Voor drogen werd uitgebreid tijd genomen, wat ook wel nodig was.
Na een tweede doorkruising van het hele fake kermisgebeuren bracht de (gratis Brock) bus ons terug naar het hotel!
En inmiddels worden hier de eerste rituelen gevormd, dewelke we jullie zeker niet willen onthouden.
Een goede aanrader voor het slapengaan, maar ook een garantie op een nachtelijk toiletgebeuren is de heerlijke beertjesthee. Voor ons alvast een placebo voor een goede nachtrust.
Ook het zwembad kent ons ondertussen. Is het niet in baantjes, dan zijn het rondjes. Allesinds afgesloten met een ontspannende 10 minuten in de jacuzzi!
En als het kriebelt in de keel... dan moet je volgens ons 's avonds gewoon wat gezellig zingen. Wij doen het met YouTube en bijhorende tekst! We werken aan het stemgeluid, ontspannend is het alvast wel!
Abonneren op:
Posts (Atom)
