8 September 2009 - Snipperdag

The Canadian five ontwaakt... op het middaguur.
Huize Tiffany (Stefanie, Nele en Nele) start de dag met vers fruit, thee a volonte EN bananenbrood van eigen fabricage.
Huize Sheila (Stephanie en Inneke) waar Sheila zelf was gaan lesgeven kreeg de opdracht: 'Trek zoveel mogelijk kasten open en neem jullie iets te eten'. Waarna Canada by day ingezet werd met cornflakes, fruitsap en brood met cheddarkaas.
Even later rinkelde iets wat verrassend belgisch klonk. De huistelefoon beleefde voor het eerst nederlandse klanken en door de hoorn klonk het stemgeluid van Stephanie. We communiceerden over de planning van de dag. Afspraak om 15u at Brock University.
Tiffany toonde ons reeds een voorproefje van ons hotel. Ook de naam 'Tim Horton' viel al meermaals. Deze voormalige hockeyspeler kreeg het geweldige idee, 's zomers buiten het seizoen, zijn portemonee te spijzen door het verkopen van koffie, thee, bagels, donuts. Nu overheerst deze keten zowat het straatbeeld. Maar daarover later meer.
Op de campus deden we wat eerste indrukken op.
- Ook Canada kent wespen, en de wespen weten de allergische onder ons (Stephanie) te viseren. Gelukkig zonder veel lichamelijk contact.
- Vrouwelijk schoon etaleert zichzelf maar al te graag in schamele korte schorts. Also called 'hot pants'. Alleen is het zicht niet zo 'hot' als het doet vermoeden. Er is namelijk hier niet zoiets als 'mollig', eerder 'mager' of 'vet', beide met korte shorts. Ieuwwwww...
- Leuk weetje: Er is een zwembad op onze campus.
- Ook de Prom King hebben ze reeds gespot. Languit net ontbloot bovenlijf op de motorkap van zijn 'car', inclusief luide muziek. Jammergenoeg stond zijn pet achterstevoren...
De avond valt inmiddels.
Huize Tiffany maakt kennis met de twee hartelijke dochtertjes Olivia en Victoria. 13 en 10 jaar. Olivia heeft een roze elektrische gitaar en koestert verlangens naar het 'weervrouw zijn'. Ze voorspelde ons dan ook het weer voor komende week: sunny. Victoria heeft gele nagellak.
Moeder, dochters en vader bereidden ons een heerlijk maal. 'Cup on a cub/p' wat zowaar inhoudt 'mais op zijn korf', gecombineerd met een pastaslaatje van tonijn en hamburger op de BBQ. Nele maakt tijdens een tafelgesprek duidelijk dat we niet wo hield van 'bacon', waarna ze meteen besefte dit tussen haar hamburger terug te vinden... Ai, maar dit wist ze vlotjes recht te zetten.
De avond werd verder gezet met een vrouwelijke soccergame waaraan Tiffany wekelijks deelneemt. De ploeg noemt zichzelf 'Red Tale Gathers'. Wat vrij te interpreteren is als het feit dat mannen normaal na de match drinken... De olijke dames vervangen dit echter door gezellig uitwisselen van snacks op de kofferbak (= Tale). Hun spel echter heeft eerder iets weg van een slowmotion film, op amateuristisch niveau... Kletsen en voetballen is ruim in evenwicht... overhellend naar links.
Huize Sheila kreeg een buffet voorgeschoteld; stobrood, hummus, tzatziki, olijven, roasted chicken en vreemd bereidde aardappelsalade. U neme aardappelen, gekookte eitjes, veel mayonaise en u begint te pletten! Eerlijk toegegeven het smaakte best naar meer! Afgesloten werd het eetmaal met lemon pie. Als drank werd er wijn uit de streek geseveerd. Peter, de echtgenoot van Sheila heeft Inneke wel te jong bevonden om mee te drinken: Inneke kreeg een mooi geserveerd glas waar ze enkele slokken kan van nemen vooraleer Peter niets vermoedend het drinken van haar glas vam haar overnam. Beleefd als ze is liet Inneke hem maar begaan en besloot ze Stephanie te helpen teneinde lichthoofdigheid tegen te gaan.
Met ons eten in de keel werden we - zonder veel tegenstrubbelingen - in de auto gesleurd en meegenomen naar de haven aan Lake Ontario waar een zeilboot van 33 feet op ons lag te wachten. We waren nog net op tijd om een prachtige zonsondergang te zien. Inneke heeft de boot mooi uitgevaren en Stephanie heeft de boot veilig terug binnen gevaren, weliswaar op de motor want de zeilen van de boot werden maar gevierd eens goed op het meer ( dat trouwens de grootte heeft van de helft van Belgie, een beetje een drijvend Vlaanderen dus). Eenmaal goed aan het zeilen en toen de nacht was gevallen kregen we er nog een les sterrenkunde bovenop! Bijna allemaal te mooi om waar te zijn op een eerste avond hier.
Terug huiswaarts vielen we in de voortuin bijna omver van de stank. Bij het vallen van de avond komen hier 'skunks' de tuinen onveilig maken. Als wij in Belgie denken dat dat kattenpis kan stinken dan heb je de geur van stinkdieren nog niet geroken!
De laatste activiteit van de dag - tanden poetsen - kreeg in beide 'menages' ook een kleurrijk kantje. Bij Tiffany had iedereen net zijn tanden gepoets toen daar plots een soccer-vriendin van Tiffany in pyama op dook. Die was van bij haar thuis met door haar man vers gebakken cookies richting Tiffany gereden om ons de koekjes te bezorgen. Tanden poetsen dus voor niets maar mama's geen nood maar in elk station is er hier een tandarts maar daarover in een ander blogbericht meer. Bij Sheila werd er dan weer tanden gepoetst met een zangstonde op de achtergrond. Tijdens het zeilen met Peter en Joan (echtgenoot en dochter van Sheila) was Sheila zelf aanwezig op haar wekelijkse koorrepetitie. Eenmaal terug thuis wist ze ons te verblijden met al haar zangoefeningen.
En voor wie dacht dat het dan voor 8 september was afgelopen... neen hoor, stefanie blijkt last te hebben van vreemde jet lag verschijnselen. Zo vloog haar been plots midden in de nacht uit bed met een wondje tot gevolg. Niets ergs hoor!

Wij geven het op voor vandaag en kruipen onder de wol. Een volgende keer meer over 9 september met onder andere volgende topics: de f***corridorpas, Nelly, Frans of beter gezegd Frenschsdhfosgfibc, bananenbrood bis en nog veel meer.

De fotos zullen wegens pc-tekortkomingen een andere keer volgen.

Winderige (want de jet lag heeft zich nu op onze geblokkeerde darmen gezet) groeten,

Stephanie, Inneke, Nele, Stefanie en nele

Ps; de kindjes van Tiffany zijn er ondertussen rotsvast van overtuigd dat er in Belgie maar twee namen bestaan. Rarara dewelke?

Welkom in Canada - Bienvenue au Canada

Hello!

Canada broadcasting on a sunny afternoon! Bij jullie hopelijk al een zomerse late avond!
In wat volgt een chronologisch overzichtje van onze belevenissen tot nu toe!

Laten we starten in ons thuisland. Waar het allemaal begon...
Een verrassend talrijk afscheid! Dat kon wel gezegd worden. Bij het betreden van niemandsland (ook wel genaamd 'transitzone') stelden we vast werkelijk een hele 'groep' mensen achter te laten in het land van chocolade met witloof. We voelden ons goed :)
En het was de moeite waard 'niemandsland'! Vanop 'onze' bank spotte we vanop nog geen 1 meter eerstvolgens Tom de Zutter! Inclusief zwart flaterend kostuum én rode das. Met daarna een temporeel binnenstrompelen van meer rode dassen en sportieve kuiten... Dé Rode Duivels! Even gehoopt dat ze ook via Heathrow naar Armenië moesten... Maar helaas. Nuja, mét dat Elftal gecombineerd met ons vijftal zou ons eerste vliegtuigje richting London zowaar ontploffen.
Beenruimte minimaal voor iemand met de langste benen (= Nele L.). Dixit prof Tiffany bij het instappen in haar 'car'. Bekijk de foto's en aanschouw het verschil met plane 2.
Nuja, desalniettemin was er niet minder spanning te beleven! Het gevaar schuilt hem soms ook in kleine vliegtuigen. We hebben namelijk een terroriste onder ons! Nele L waagde het zowaar 2 scharen in haar handbagage te steken. Wat hiermee de plannen waren willen we liever niet fantaseren... Nuja, ze wordt in het oog gehouden.
In Heathrow werden al Nele V haar trauma's met Engelse handboeken opnieuw effen gestreken door het eindelijk zelf te kunnen betreden van deze grote vliegtuigstad.
Nu, die stemming veranderde snel van euforie naar teleurstelling. Achter het magische woord 'Toronto' stond te lezen 'delayed to 21u30'. Dat wilde zeggen 6 uur Heathrow onveilig maken inclusief gratis maaltijd in caféItalia én een nieuwe vriend. Want we moeten toch iets doen met onze tijd hé, Stéphanie. 'John' van Air Canada werd haar nieuwe maatje in het organiseren en frustreren over de uitgestelde vlucht en het verdwenen vliegtuig.
Heathrow zou trouwens wel eens de besmettingshaard kunnen zijn van 'The Schwein Flu'. Een aziatische man vond het zonodig zijn spraakholte te beschermen met een mondkapje. Een mens moet toch op alles voorbereid zijn...
Om 21u (3u belgische tijd) werd onze gate dan toch vrijgegeven. Stefanie verlangde alleen nog maar naar een dekentje en kussentje (waar ze zich stiekem eigenaar van wilde maken).
MAAR... haar wensen konden vervuld worden. Plane 2 had zowaar een Maple Tree (Nationaal symbool van Canada) op zijn façade. En en en... er schuilde een hele Video Palace in elke DVD-schermpje op de stoel voor ons. Ice Age, My life in Ruïnes passeerde het persoonlijke bioscoopscherm. Terwijl Nele L bleef prutsen met haar scherm, en Stéphanie werkelijk 10 minuten nodig had om de oortjes van haar vriend terug in hun bakje te steken. Ze blijft oefenen.
Twee warme maaltijden, lots of tea, en 8 uur later kwamen we om 1u plaatselijke tijd (7u belgische tijd) aan in Toronto. Voor de geïntresseerden: Stefanie mét kussentje...
Bagage zoeken en versleuren op late uren (We zijn ondertussen 24u wakker) verliep wonderenswel beter dan gedacht. Inneke had daarbij nog dé grotere uitdaging een rugzak te dragen, die werkelijk groter was dan haarzelf. Fijn als je jezelf telkens opnieuw kan overtreffen...
Helaas geen bordjes met 'Belgian Five' op in Toronto, maar wel 2 hartelijke dames. Onze proffen en organisatoren van het project waaraan we deelnemen: Sheila en Tiffany.
We werden algauw uitgedaagd onze scheidingsangst te overtreffen, namen afscheid, en gingen elk naar onze eigen prof'hostel'. Stefanie, Nele en Nele sliepen bij Tiffany. Stéphanie en Inneke bij Sheila in de wijnstreek!
Met goede hoop probeerden we onze nachtrust te rekken, maar de Jet Lag speelde ons parten. Nacht 1 in Canada bood niet veel nachtrust, maar we konden alvast plat liggend op ons bed aklimatiseren.

Grote ruime canadese groeten
Stéphanie, Stefanie, Inneke, Nele en Nele