Werkweek 1: 21 tot 25 September 2009 - Gelanceerd!

En toen ging het fameuze 'stageschema' ook echt uitgevoerd worden...

MAANDAG
Om 8u45 kon het nieuwe academiejaar gelijklopend als in België dan toch ook voor ons beginnen... en waar anders dan in de universiteit! Welcome at Brock University!
Bij een beker thee van Tim Hortons spreidden we onze oren in the Welch Hall. Heerlijk georganiseerd passeerden een viertal genieën in hun vak de revue. Old John die promotiecampagnes voert ter bevordering van 'in het buitenland studeren'; lovely Sheila (niet de prof) van de administratieve kant voor projecten als de onze, en Roger (in Hawaïhemd) het hoofd van de 'Faculty of education'.
Nadien nam Liv van Brock International ons mee voor een foto! Hupla, op 5 minuten was onze nieuwe studentenkaart mét foto geboren! Er bestaan minder aangename, frustrerende, tijdrovende bevallingen dan deze...
Onze impressies over de universiteit: Als je alle faculteiten van Gent samen neemt, is het er vast even groot. Echter wel nooit geurloos omwille van de talrijke Tim Hortons, snackbars, pizzabars,... én wauwwwwww: een volledige residentieel studentendorp!
Om 12u30 bracht prof Sheila ons naar onze stagescholen!
Bij de katholieke lagere school St. Anthony's werd halt gehouden voor Nele, Nelly en Stéphanie. We hadden er eerst een meeting met mevrouw de directeur en (wat je bij ons kunt vergelijken) met de zorgcoördinator. Deze school is behoorlijk groot met zijn 550 leerlingen, en telt een behoorlijk aantal sociaal-economisch zwakke kinderen omwille van zijn ligging in de 'achtergestelde' buurt van St. Catherines. Daarna kregen we elk in een 'high priority' klas een plaats toegewezen. School eindigt hier reeds om 15u!
Stefanie en Inneke werden gedropt bij het 'St. Catherines Collegiate'. Een publieke middelbare school, evenzo in een sociaal-economisch zwakke wijk. Ze zijn gesettled in een prachtig groot oud gebouw. Vanmiddag werd de hele schoolbevolking hier bijeengeroepen voor een filmvertoning van de MADD (Mothers Against Drunken Drivers). Een standaard vorm van Amerikaanse shocktherapie dus... de vreselijke beelden zorgen voor talrijke traantjes bij de tieners, en nachtmerries bij 2 bewoners van de Sheraton...

DINSDAG & WOENSDAG: Placement Day
De heilige meiden van St. Anthony's maakten kennis met het Nationale volkslied bij de aanvang van de schooldag, de announcements die via een micro weerklinken in de hele school en niet te vergeten het Onze Vader...
Nele volgt een 'assistant teacher' die instaat voor de begeleiding van twee kinderen: C en nog eens C. Eentje in de jonge graden (=leerjaren) en eentje in de laatste grade, maar de lagere school loopt hier tot 14 jaar. Daarnaast maken ook andere kinderen de rest van de begeleiding boeiend. Ze maakte er ook kennis met de veelgebruikte senso-motorische ruimte.
Stéphanie en Miss Martinez vormen ondertussen 2 handen op 1 buik in de begeleiding van M. Een vrolijk meisje met hersenverlamming, die zo goed als volledig meedraait in Grade 7. Daarnaast staan ze ook in voor de begeleiding en ondersteuning van 2 andere snotaapjes. en hun moeilijkheden in de klas.
Nelly volgt in Grade 4 (= 3de leerjaar). Daar maakt L (auti-boy, non-verbaal) deel uit van het klasgebeuren. Aanvankelijk volgde ze L en zijn 2 rechterhanden, maar dit lijkt niet altijd in het voordeel van L te zijn: alweer een nieuw persoon in zijn omgeving. Daarom ging zij wat back to basic in de klas. Vertrouwder terrein, maar nu instaande voor de uitdagende begeleiding van de zeer energieke, spontane, concentratieloze T en mede-steun-kunnen-gebruiken-de leerlingen.
In het college was er vooral chaos! Al is dit ook héél leerrijk te interpreteren. Opdracht 1 was dus vooral: analyseren hoe dat hier allemaal ineen steekt!
Verder werden de groene vingers boven gehaald met een gespecialiseerde klas voor mentaal zwakke kinderen. Ze konden ook wat sfeer opsnuiven in de auti-klas waar muzikale talenten ook aan hun trekken kwamen. Een positieve noot: We zijn alvast fraai verrast over de manier waarop medestudenten omgaan met jongeren met beperkingen.
Op woensdag werd vooral 1 St. Catherines jongen gevolgd/gestalkt... al wordt er gehoopt dat er vanaf volgende week kan gestart worden met een eigen programma.
Elke woensdagavond van 16u tot 17u komen we ook samen op de universiteit met Sheila & Tiffany om even te reflecteren op de voorbije week.
En om deze periode al helemaal 'bewust' mee te maken gebeurt dit ook op maandag en dinsdag mét Leen! Heerlijk om eens gezamelijk ervaringen te kunnen delen!

DONDERDAG: Day off
Vandaag was er tijd voor wat rust in het hoofd. Even wat minder nieuwe prikkels.
Ondertussen zijn we hier vrij gewend aan het driewekelijks shoppen in het grote Pen-center. Boodschappen doen, doen we als echte moedertjes, dus mét bijhorende lijstjes.
Leen doet hier trouwens lustig in mee. Bij deze 'applaus' voor het openbaar vervoer in Canada en de hulpvaardige buschauffeurs bij het wheelchair fixeren in de bus!

VRIJDAG: Wereldwonder 7!
Gisteren waren we met kriebels in de buik in ons bed gekropen, verwachtingsvol naar wat vandaag zou komen!
Een bus bracht ons 6-tal (inclusief Yankee) naar een dorp verder: 'Niagara Falls'. Bij aankomst dachten we aanvankelijk op de kermis à la Las Vegas terecht gekomen te zijn, omwille van de talrijke kleurrijke, onpassende, onechte attracties in de buurt. Wat heeft 'The Guiness World records museum', 'The Frankenstein House', 'Waterparadise', 'Tim Hortons', 'Waterforest Café', 'Cuban Sigars',... met de beeldmooie watervallen, gezien op foto's, te maken?!
Gewoon doorlopen leek de beste oplossing mét het beste resultaat. Daar verschenen dan... allesovertreffend de geweld-ige, grote, krachtige falls! Wauww!
Bij bewolkt koud weer trokken we de eerste japanners foto's. Je weet wel: persoon links op foto, de watervallen het bijhorende decor.
Bij heerlijke zonnig weer ging we aan boord van de 'Maid of the mist'. Het zicht moet grappig geweest zijn. Allen met blauwe regenvest (alweer een souvenir bij!), zonder uitsluiting van onze viervoeter. Deze boot bracht ons tot héél erg dicht bij de watervallen. Wat volgde was vooral... nat... héél erg nat. Het neerkomende water is in geen geval te vergelijken met een veelvoorkomende belgische regenbui. Maar het zicht én de ervaring was onvergeetbaar!
Met water in de schoenen aten we onze picknick in een heerlijke decor van de inmiddels zonovergoten watervallen. Voor drogen werd uitgebreid tijd genomen, wat ook wel nodig was.
Na een tweede doorkruising van het hele fake kermisgebeuren bracht de (gratis Brock) bus ons terug naar het hotel!

En inmiddels worden hier de eerste rituelen gevormd, dewelke we jullie zeker niet willen onthouden.
Een goede aanrader voor het slapengaan, maar ook een garantie op een nachtelijk toiletgebeuren is de heerlijke beertjesthee. Voor ons alvast een placebo voor een goede nachtrust.
Ook het zwembad kent ons ondertussen. Is het niet in baantjes, dan zijn het rondjes. Allesinds afgesloten met een ontspannende 10 minuten in de jacuzzi!
En als het kriebelt in de keel... dan moet je volgens ons 's avonds gewoon wat gezellig zingen. Wij doen het met YouTube en bijhorende tekst! We werken aan het stemgeluid, ontspannend is het alvast wel!