10 September 2009 - Russen in Disneyland NIEUWE VERSIE

Nee, wij zijn niet russisch, spreken vooral geen russisch... desondanks wat we hier herhaaldelijk te horen kregen van mede-toeristen in Quebec... Wij blijven ons afvragen hoe ze erop komen...De dag werd nog heel europees gestart met een frans ontbijt in het oude Quebec.Quebec was anders zoals gedacht, geen grootstad zoals wij een grootstad in ons hoofd hadden...MAAR MOOI:De eerste indrukken werden gevormd door de start van de beklimming naar de Citadel.Onderweg via de Terrasse Dufferin, werd herhaaldelijk gepauzeerd en de St. Lawrence rivier nauwkeurig in het oog gehouden. Echter, nog eens goed overlezen in ons boek lazen we dat de sterke stroomwisseling waar we al zo lang op het wachten enkel in de winter verscheen...De citadel zelf bezoeken bleek na enkele misverstanden en suikerflauwtes moeilijker dan gedacht. Het vertrouwen in Nelly daalt J. Wij komen hier zeker nog eens terug om de afwisseling van de wacht eens te zien met geit. In afwachting daarvan probeerden Stéphanie en Inneke alvast een imitatie.Bovenaan de stad ‘waar de rivier versmalt’ (= Quebec (vrije vertaling uit het Indiaans)) prijkt het grote Parc des Champs-de-Bataille. Wij ontdekten er de voorliefde van tamme eekhoorns voor onze gerookte amandelen. In tegenstelling tot die van onze buiken. Na een grondige observatie en participatie kon Inneke vaststellen dat deze knabbels en babbels heel wat gemeen hebben met deze in Vlaanderens’ groen. Beeldmateriaal beschikbaar. Enkel voor educatieve doeleinden…Moest je je dan nog niet in Canada wanen, dan staan daar in datzelfde park ook golfmobieltjes. Gewoonlijk voor het personeel van de groendienst, vandaag ook even voor Stéphanie in persoon zelve.Jeanne d’Arc ontmoetten we daarna in de botanische tuin. In ons assortiment ‘Amerika ontmoet Canada’ spotten we ook een kerstwinkel, waar we moeilijk aan konden weerstaan. De eerste souvenirs zijn binnen! En holde er zowaar een volledig jeugdige rugby-bal ploeg in volle vaart de oude binnenstad door. Om hiervan een foto te hebben moesten we ERG snel zijn.Ondertussen kent ons dagritme hier zowat dat van de bourgeoisie. Ontbijten in het park bij tienen, picknicken om 2 p.m., en ’s avonds aanschuiven aan de tafel op restaurant. Onze eerste keer kon tellen met een ‘Trio van Pasta’. Voorlopig houden we het dus uit nostalgie nog wat europees. Canada kent trouwens een behoorlijk vreemd en omslachtige manier van betalen. Op de meeste goederen en diensten worden hier belastingen geheven, die er pas bij het afrekenen worden opgeteld. Ivm het ‘hoe en wat’ hieromtrent gebaren wij ons voorlopig nog als de ‘domme toeristen’.Quebec is volgens ons ook de eerste in het bezitten van een ‘gebroken nek trap’. Wij waagden ons eraan, voorlopig zonder gebroken benen. Maar in het vervolg misschien toch de kabelbaan nemen…Bij het avondgloren settelden we ons aan de oever van de rivier… Waar we genoten van een schitterend licht- en geluidspektakel: ‘Le moulin à images’. De oude silofabriek aan de overkant was er het decor voor een voorstelling die ons op een wel heel erg verrassende manier liet kennismaken met de geschiedenis van Quebec. Wauwww!Verder nog bijzonder maar ook geruststellend:Stefanie kleurt en fleurt bij het zien van de grote plaatselijke groenten en fruitmarkt. Nele raakte vandaag niets kwijt! Wauw! Dit wordt vervolgd…Stefanie twijfelt of ze nu ‘Brand’ of ‘Grant’ moet welterusten wensen ‘s avonds in de jeugdherberg. Dit is de aussie jongen die ook in onze kamer in de jeugdherberg ligt en waarmee Stefanie met graagte communiceerde. Zijn naam is wel degelijk ‘Grant’ en niet de vrije vertaling van het woord ‘merk’ in het engels.