12 September 2009 - Tussen Brussel en New York

We beginnen een bepaalde tactiek inzake het city-trippen vast te krijgen... Met reisbijbel in de hand gewoon ronddwalen. Soms vangt men dan aan met middeleeuwse bouwwerken, andere keren begint dat met het doen van een bruikbare investering. De jetlag door het tijdsverschil al een tijdje overwonnen, maakten Stefanie en Inneke zich deze keer een horloge rijker. Voortaan horlog-twins, én natuurlijk wordt een oproep gedaan naar rode kledij passend bij dit tikkend armbandje.
Vervolgens werd onze interesse gewekt door sirene en zwaailicht afkomstig van beeldige brandweerwagens. Geheel onze reisbijbel verwaarlozend, en ons ramptoeristinstinct volgend verplaasten we ons naar de plaats van delict. Vermoedelijk een simpele steen die van een bouwwerk in opbouw naar beneden stortte... Tja.
Wees gerust. Onze city-trip ging verder dan dit. 's Ochtend bezochten we met ons 5 de Vieux Port van de stad. We brachten er opnieuw een groet aan de St. Lawrence rivier, maar genoten er ook van het heerlijke 'strompel-op-de-dijk' weertje. Vanop de dijk had je er ook een fantastisch zicht op het 'Parc des Îles', dat gevormd wordt door de 2 eilanden in de St Lawrence rivier. In 1967 vond hier in Montreal de wereldtentoonstelling plaatst, en daarvan zijn huidig op dit eiland nog veel bewijzen voor. Voor het hiervoor gebouwde bouwwerk 'Habitat 67' keerde we 's avonds bij zonsondergang op verzoek nog eens terug. Deze woonplaats heeft veel weg van een berg van schijnbaar op willekeurig wijze opgestapelde appartementen in de vorm van doosjes. Het complex is van de hand van de architect Moshe Safdie. Hij slaagde in zijn opdracht om alle 147 appartementen uitzicht te laten hebben op de rivier.
Daarna trokken we de stad in om getuige te zijn van een massa trouwbedoening. Aan het 'Hôtel de ville' spotte we meer dan 10 bruidsparen allen vergezeld door hun gevolg, maar vooral weelderig uitgedost. De fotoshoots gingen door tot in de vroege avond. Ook roze barbiekoetsen waren aanwezig. Al hoorden deze niet bij deze trouwerijen, maar zijn deze de standaard stadskoetsen voor toeristische rondritjes in de stad.
Om 15u hadden we een date met Cosmin op Place Jacques Cartier. Deze roemeense jongeman sprokkelde Nele bijeen via mail en Erasmus-ervaringen. Zelf student aan Mc Gill University liet hij ons graag eens een broertjes universiteit zien. Het placement van deze universiteit vormt een ware oase middenin deze grote stad. Een stad-in-een-stad, bruisend van energie, inclusief frisbee's en rugby's... in engelse stijl.
Daarna bracht Cosmin ons naar de Parc Royal. Een groot park uptown. Hier was het algauw de zoet inval van buitenlandse studenten. Cosmin belde zowaar zijn hele agglomeratie op. 1, 2, 3, 4 jongemannen... Fieuww. Cosmin, Bob, Fabian schonken ons na een zware beklimming van de Mont Royal een fantastisch panorama over de stad.
Het avondmaal werd ingevuld door wat hier een streekgerecht schijnt te zijn: 'Poutine'. Het is een zowaar cholesterolbommetje bestaande uit frieten met stukjes cheddar overgoten met een warme, bruine saus.
En als kers op de taart... én lang naar uitgekeken, uitgesteld maar verlangd: Mc Flurry met oreo. Inneke, Stefanie en Stephanie adoreren zowaar dit zwarte koekje met een wit laagje ertussen, evenals hun vriendin-in-België Sheila overigens. Over de combinatie met softijs moet niet veel gefantaseerd worden. Over de 500kcal misschien wel....
Op hostelvlak kreeg Nele het te verduren met een associale 'onderste-bed-van-het-stapelbed'-slaapster. Haar appelblauw fluwelen pyjama stond haar echter wel beeldig.
En... nieuws - niet - heet van de naald: Nelly springt in haar slaap. Stéphanie veert mee.