Weekend 2: 2 tot 4 oktober 2009 - We gaan op berenjacht!

Dit weekend moest Oost-Canada worden: kanoën op ongerepte rivieren, proviand beschermen tegen beren, reusachtige meren, woeste rivieren en schier eindeloze bossen, kusten en toendra's. En wat we wouden, zou het worden...

VRIJDAG
Op vrijdagochtend trokken we - sinds enige tijd geleden - gebackpackt naar de bushalte voor een reis die 3 bussen en in totaal 8 uur in beslag zou nemen! Met als bestemming het beroemde 'Algonquin Provincial Park'. Het is meteen ook het grootste provinciale park van Ontario en ligt zowat 380 km verwijdert van onze Sheraton.
Een busreis die met wonderlijke landschappen en in te halen slaap, al bij al nog snel voorbij ging. Of toch sneller dan gedacht. Want voor we het wisten werden we gedropt in 'Maynooth'. Voor ons nogal gelijkend aan de belgische ardennen: Karakteristieke, slechts 200-koppen tellende dorpjes. Wij vonden onze Hostel deze keer zonder gebruik van kaart en kompas!
De jeugdherberg pastte volledig in het plaatje van het dorp. Karakteristiek, gezellig, warm, vol tapijt, krakende bedden...
En dan... konden we één van onze verlangen eindelijk volmaken: koken op een echt gasvuur! De microgolfoven bandde we uit ons gezichtsveld. Hierbij een ode aan de kookpot!
We dachten onze luie avond af te sluiten met een avontuur op het beeldscherm, maar daar stak Londen een stukje voor! Heel Engeland had bijna onze hostel verovert. Kleine nuance hierop is misschien dat de hostel maar 26 bedden telt, de Engelse groep jongeheren 6 leden... Maar wat niet kon werd ingewisseld voor een avondje Europees ervaringen wisselen, en Jungle Speeden!
Morgen kan het echte avontuur beginnen!


ZATERDAG: Hiking
Op de 6de dag werd Algonquin de onze... en dat van gids Tom! Deze jongeman is de trotse, avontuurlijke uitbater van de jeugdhostel en nam ons mee voor een dag wandelen en ontdekken! We begonnen rustig met het proberen spotten van vogels, bevers en elanden vanuit de auto, met geregelde stopplaatsen met veelsprekende uitzichten.
Wij gepakt met de dagrugzak vol lekkere lunch bij een fantastisch landschap, had Tom hetzelfde voorzien, al moeten we hierbij ook zeker zijn zak 'peanuts' vermelden. Voor de vogels... Maar bij het ongehoorzaam en afwezig zijn van deze vliegende dieren, taste hij dan maar zelf toe. Wij erachter, hup het diepe bos in!
Alle wandelpaden doorheen Algonquin Park zijn geconcentreerd rond Highway 60. Bij de parking bij onze eerste trail werden we verrast door een bende spleetogen.... Oh helppp, volgen de Japanners ons ook hier! Geconcentreerd trokken ze foto's met elandengeweien en fototoestellen met teleteleteletele-lenzen. Tom stelde ons echter niet teleur! 'Wees niet bang voor de Japanners, wij doen een geheim wandelpad!'. Het leidde ons door een prachtig schouwspel van herfstig loof. Oranje, rood, geel, bruin,... prachtig! Ook hierbij werden we niet vergezeld van een eland.
Een tweede tocht ‘Booth’s Rock trail’ bracht ons langs 2 meren en liet ons lunchen op de cliff. Met opnieuw een eindeloos betoverend uitzicht gleden de boterhammetjes bij ons even snel binnen als de nootjes dat bij de ‘Chipmunks’ deden. Vrij vertaald als ‘Knabbel & Babbel’ kwamen deze knaagdiertjes ons vrijwillig uit de hand eten. De terugtocht verliep langs verloren tennisterreinen, verlaten stranden en opstapelende wolken. In enkele minuten zagen we het vredige bosgebied veranderen in een losbandig woud met rukwinden, en stevige golven in het meer. Een onweer naderde! Maar… Tom zou Tom niet zijn, moest hij dat stevig getimed hebben. Er zat geen minuut tussen ons veilig terug in de auto zitten en een stevige regenbui en bliksemslag. Een autoritje bracht ons tot het 'Visitor Center' van het park. Via manquettes en levensechte opgezette dieren kwamen we hier veel te weten over de natuur in de omgeving, en konden we de levende wezens zien die ons al reeds een hele dag voor ons verscholen hielden.
De avond begon al te vallen toen ze voor ons nog heerlijke zelfgemaakte spaghetti zou bieden! Mmm... verse groentjes, vééél kaas, véééél saus!
De keukentafel leidde ons naar de TV room. Tijd voor een simpele film, een andere man in ons Canadese leven. Tijd voor Mr. Deeds!
Slapen deden we bij een sneeuwlucht! Je hoort het goed, hier is de eerste sneeuw al gevallen! Al blijft ze nog niet liggen! Maar Januari haalt hier uit met temperaturen van -40°C!

ZONDAG: Kanoeïng
Dagelijkse 'Onze Vaders' en 'Weesgegroetjes' zijn productief geweest. Het weer bleef droog! Dat maakt: zondag geen rustdag, maar kanoën!
Tom en de auto van zijn moeder Nancy bracht ons op de melodieën van Morzart door het opnieuw stemmig landschap naar een idyllisch plekje om te waterratten.
De 2 kano's en een kajak plantte we onze peddels daarna nog meermaals krachtig in het rustige water. Het waterloopje bracht ons langs herfstige landschappen, beverdammen om te eindigen bij de waterval. Tom stond erop het meest idyllische, rustige, dichtste plekje bij de waterval te vinden. Na een korte wandeling, enkele gladde stenen werd dit een voltreffer!
Daarna begon de terugtocht/vaart. Eerst per kano/kajak, daarna per autobus...
Over die laatste hoorde Nele trouwens tijdens de lange rit een pittig detail uit de mond van de chauffeur: 'flash breaks'. O-owwww. Maar ondertussen zijn we weer veilig thuis gehavend.